Van ‘t Hof(f)
Mijn grootouders van moeders kant:
Johanna Koopman
geboren op 17-04-1883 te Putten
overleden op 10-05-1941 te Ede
gehuwd op 24-01-1912 te Putten met:
Jan van ‘t Hoff
geboren op 23-07-1879 te Barneveld
overleden op 13-09-1963 te Ede
Beroep: landbouwer
Dit is de opa Hof zoals ik me hem herinner. Niet zo blij als we als kinderen op de boerderij kwamen spelen, want er moest gewerkt worden en wij aten te langzaam naar zijn zin.
De boerderij was een typisch Veluws bedrijf met: een aantal koeien om te melken (ongeveer 16 tot 20 stuks), kippen voor de eieren, enkele varkens, een groentetuin, een boomgaard, aardappels, bieten en wat graan.
Van de boerderij hebben we geen foto, maar er is wel een schilderij van. Je ziet het voorhuis met rechts de woonkeuken en links de ‘mooie’ kamer. De haag rechts begrenst de moestuin. Links bevindt zich de varkensschuur met scharrelweidje.
Midden achter is de wagenschuur. Achter de wagenschuur is bouwland. Door dat bouwland liep de Barneveldse Beek en daarin kon je leuk spelen en zwemmen.
Mijn grootmoeder was al gestorven voor ik ter wereld kwam. Van een van de buren hoorde ik dat ze een vriendelijk vrouw was.
Ze kregen kennelijk 7 kinderen, zoals onlangs bleek uit een vondst op een pagina op Internet:
1. Eibert – geb. 1912, overl.
2. Hendrikje – geb. 1914, overl. 1916
3. Peter – geb. 1915, overl.
4. Evertje – geb. 1916, overl. 2002 – mijn moeder
5. Hendrikje – geb. 1918, overl. 1924
6. Jannetje – geb. 1919, overl.
7. Trijntje – geb. 1921, overl. 1921
Op de foto hiernaast:
staand (vlnr): Eibert, Evertje, Jannetje, Peter
zittend: Opa Jan en opoe Johanna
We kenden de ooms Eibert en Peet (Peter) en tante Jas (Jannetje). We wisten dat zusje Hennie (Hendrikje van 1918) onderweg van school in Barneveld naar huis was verongelukt. Ze was (waren) aan een tractor met aanhangwagen gaan hangen en is daarbij overreden. De afstand van school naar huis was ongeveer 5 kilometer en die werd lopend afgelegd. De zusjes Hendrikje van 1914 en Trijntje zijn nooit ter sprake gekomen.
In de mooie kamer op de schouw stond een hele rij borden. Beurtelings kregen we die als kleinkinderen cadeau bij ons trouwen van de tante die op de boerderij was gebleven. Helaas hield het al voor ons trouwen op. We hebben later het bord van broer Wim (en Hennie) gekregen.
Een tijd geleden – bij een uitzending van schatgraven op TV Gelderland – zag Janny dit bord en hoorde het verhaal er bij:
Op het bord is een Chinees decor te zien van een boom, een Chinese wilg (in het Engels willow). Het is een patroon dat vanuit de Chinese kunst naar Europa is gekomen en vanaf de 18e eeuw in Engeland populair is geworden en daarna ook in Nederland.
Er wordt een oude Chinese legende op verteld, waarbij de klassieke prinses verliefd wordt op de secretaris van de Koning. De secretaris is van mindere stand en mag niet met haar trouwen. De koning zoekt een betere kandidaat.
In de nacht voor het huwelijk verschijnt Chang, de secretaris, in de tuin om zijn geliefde Kongsi, zals de prinses heet, op te halen en zij verschijnt op de dakrand van het paleis. Hij heeft haar schoentjes al klaar gezet. Ze hoeft er alleen maar in te springen en dan kan het verliefde paar alsnog vluchten.
De rest van het verhaal zie je op andere borden afgebeeld. De secretaris wordt vermoord en de prinses wil met hem sterven. Zo wordt het in de opera uitgevoerd. Je ziet op andere borden die twee duifjes afgebeeld als symbool van de gedode geliefden.
Het is een serie waarbij meerdere scènes op verschillende manieren worden afgebeeld. Het wordt allemaal het ‘willow-pattern’ genoemd en dat is het meest beroemde Europese patroon dat bekend is.
Dit bord werd overigens niet in China of Engeland gemaakt, maar in Maastricht bij de firma Peters Regout. Daar heeft het niet de naam ‘willow’ meegekregen. Op de achterkant staat ‘decor Timor’. De sfinx van Peters Regout ligt er bovenop. Het bord is gemaakt rond 1875.
Voor dit type borden zijn verzamelaars. Borden in goede kwaliteit hebben een waarde van ongeveer 60 Euro. De onze is meer vergeeld dan de op tv getoonde borden, maar lijkt daardoor echter, vind ik, dus…