Ecologische Verbinding

Ecologische verbindingszone Heumen Horssen

In het Land van Maas en Waal is een pilot uitgevoerd van het plan ‘Ecologische Verbindingszones’. Daarbij heeft dit gebied gemazzeld, want toen de politiek later de vos – Henk Bleker – op de kippen liet passen, was het weer gedaan met die plannen.

De plannen beoogden een verandering die zou uitmonden in een ecologische structuur, waar het goed toeven is voor allerlei dieren, zodat ze rust en meer bewegingsruimte krijgen. Dit bevordert de biodiversiteit en de sterkte van de populaties, die zo hun genen meer uitwisselen. Daartoe zou dan op elke 900 meter een haag, bossage of poel dienen te worden gecreëerd als ‘stapstenen in de natuur’. En dus niet natuurgebieden concentreren zoals sommige politieke partijen nu voorstellen.
Ook de bewoners uit de streek profiteren mee, want ze krijgen er een flinke portie aantrekkelijke natuur en landschap bij.

Geldersch Landschap kocht grond aan om dat doel te bereiken. Soms ging het om maar kleine snippers, maar wel heel waardevol, zoals een oude rivierloop. Samen met bestaande terreinen van Geldersch Landschap vormden de nieuwe aankopen een ecologische structuur die van oost naar west door het hele Land van Maas en Waal loopt. Een gebied van ongeveer 35 kilometer tussen Heumen en Horssen.

In het westen – bij Hernen en Bergharen – liggen de terreinen van Geldersch Landschap en in het oosten – tussen Heumen en Nijmegen – die van Staatsbosbeheer. Landschappelijk kenmerkt dit lange lint van wisselende breedte zich door stuifduinen en komgronden met klei.
Ook de Gemeente Wijchen doet actief mee aan de vorming van de ecologische verbindingsroute.
Er is met overheidssubsidie al veel aangekocht. Zo ontstaat een ketting van terreinen, met elkaar verbonden door nieuwe landschapselementen. Dat kan een bos zijn, een houtwal, een poel of een natuurvriendelijke oever, afhankelijk van de locatie.

Modellen

Leidraad waren de twee modellen die de overheid hanteerde: ‘model das’ en ‘model kamsalamander’. Die 20rden vertaald naar de praktijk. Moeten er hagen of poelen worden aangelegd en hoeveel dan en wat is hun onderlinge afstand?

Van oudsher leven in het Land van Maas en Waal dassen en bijzondere amfibiesoorten. De overheid is verplicht deze dieren te beschermen en voor uitsterven te behoeden.
Verbindingszones zijn essentieel voor de uitwisseling met soortgenoten, zodat ze zich kunnen blijven voortplanten.

Tot in de jaren 50 bevond zich hier de grootste dassenburcht van West-Europa. Dat had met het cultuurlandschap te maken. Hoge droge beboste plekken in het zand, met voedselrijke gronden daar omheen. Heel aantrekkelijk voor dassen. Dit is veranderd door intensivering van de landbouw, woningbouw en de aanleg van wegen.
In de laatste 20 jaar is er een ommekeer ontstaan met het plaatsen van tunnels en rasters. De huidige plannen zullen opnieuw een verbetering betekenen. Vereniging Das & Boom is nauw bij de plannen betrokken en geeft adviezen.

Kasteel Hernen

Kasteel en omgeving liggen als een mooie eenheid van groen en cultuur midden in de ecologische structuur. Aan de rand van het dorp ligt een bijzondere bodemschat verborgen. Het gaat om veldovens die rond het jaar 1360 zijn gebruikt tijdens de bouw van het kasteel. Onderzocht gaat worden of hier iets mee te doen is of dat ze onder de grond gelaten moeten worden.