Klooster Bronckhorst

Kasteel Bronckhorst

Kasteel Bronkhorst was een oud kasteel in Oud-Velp in Noord-Brabant. De eerste vermelding van dit kasteel dateert uit de 15de eeuw.
Gijsbrecht van Bronckhorst, heer van Batenburg en Anholt was in 1456 in het bezit van het kasteel. Nadat het bouwwerk in de eeuwen daarop verschillende keren in andere handen over is gegaan, werd het in 1858 overgedragen aan de Redemptoristinnen uit Brugge.

Kasteelklooster Bronckhorst

Het klooster is gesticht op de fundamenten van het kasteel na ‘de Val van ‘s-Hertogenbosch’ in 1629. De stad werd door de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden – onder leiding van stadhouder Frederik Hendrik van Oranje – heroverd op Spanje.

De uitoefening van de katholieke godsdienst werd daarna door de protestanten verboden. Ook de kapucijnen moesten de stad verlaten. Hun leidsman, Basilius van Brugge, verleende zielzorg in Ravenstein en later ook in Grave. Dit was Staats en er heerste geen godsdienstvrijheid.
In het Land van Ravenstein, waar Velp toe behoorde, heerste wel godsdienstvrijheid. Daarom vestigden de Kapucijnen zich uiteindelijk in 1645 te Oud-Velp.

Kapucijnen

Tijdens de Franse bezetting konden de kapucijnen zich nog lange tijd handhaven, maar in januari 1812 moesten ze hun klooster ontruimen. Toen Napoleon was verslagen en het Koninkrijk der Nederlanden werd ingesteld, mochten de paters in mei 1814 hun klooster weer in bezit nemen, maar Koning Willem I verbood hen novicen aan te nemen, zodat het klooster langzaam uitsterven zou. In 1840 werd door Koning Willem II dit verbod ongedaan gemaakt. Er waren toen nog maar een paar, zeer bejaarde, monniken over.

Redemptoristinnen

Na de opheffing van het verbod kwamen er weer novicen en het klooster bloeide op. Toen de Redemptoristinnen in 1858 vanuit Brugge naar Velp kwamen vestigden zij zich op een omgracht terrein waarop het huis Bronckhorst stond. Het werd overgedragen aan die Redemptoristinnen. Deze z.g. ‘rooi nonnekes’ (vanwege de kleur van hun habijt) – waren ‘slot’-zusters. Ze verbleven altijd in het klooster en hadden alleen contact door een afgesloten wand. In die wand was ook een trommel als doorgeefluik.
Een oud collega vertelde tijdens de bezichtiging dat ze eens door de trommel aan het tante in het klooster was doorgegeven. De trommel is bij de restauratie gehandhaafd.

Ten gevolge van de ontkerkelijking in de jaren 60 van de 20e eeuw kwamen er opnieuw geen novicen meer. In 1979 werd het klooster, in samenwerking met de Clarissen van Babberich, omgevormd tot een bezinningshuis.

Restauratie klooster

Het klooster wordt momenteel gerestaureerd en krijgt een nieuwe bestemmming. Een gedeelte wordt verkamerd en verhuurd aan statushouders. Maar er verblijven ook werklieden uit het buitenland.

Daarnaast zijn er activiteiten voor mensen met ‘afstand tot de arbeidsmarkt’. Ze onderhouden b.v. de tuin achter het kasteel. En er is op gezette tijden een ‘repair café’.